ضمن ابراز خوشحالی از بهبود وضعیت این رفتگر زحمتکش و تقدیر از مسوولان شهرداری ،‌متذکر می شود که عبدالله مرحومی ،‌تنها مشتی نمونه خروار از این قبیل افراد مظلوم ،‌زحمتکش و بی پناه است که هیچ کدامشان به اندازه این رفتگر پیر خوش شانس نیستند که موضوع شان رسانه ای شود و حساسیت جامعه و مسوولان را برانگیزد.

لذا به نظر می رسد لازم باشد پرونده تمام کسانی که مانند این شخص در شهرداری و جاهای دیگر مشغول به کار هستند ،‌ از طرف مسوولان مربوطه مرور شود تا نیازی نباشد بعد از رسانه ای شدن مورد به مورد مصادیق (که همیشه هم اتفاق نمی افتد) فکری به حال افراد شود.

هم اکنون ،‌ هزاران کارگر در شرکت هایی که طرف قرارداد شهرداری ها و دولت هستند ،‌با حداقل حقوق و بدون مزایا و بی هیچ امنیت شغلی مشغول به کار هستند و حق و انصاف و عدالت ایجاب می کند یک بازنگری اساسی در این باره صورت گیرد ، چه آن که این شرکت های پیمانکار ،‌ دریافتی های کلانی از دولت یا شهرداری ها دارند ولی بخش ناچیزی از آن را به کارگران خود می پردازند که در واقع استثمار مدرن و باکلاسی است که همچنان جریان دارد.